با اینکه از تاریخ پیدایش ماساژ در شرق و حتی کشور ایران چند هزار سال می‌گذرد اما بحث فراگیر شدن آن در مراکز مختلف اعم از مکان‌های ورزشی، استخرها، زیبایی، اسپاها و حتی مطب پزشکان به چند سال اخیر بر می‌گردد، به‌طوری‌که شاید اکثر مردم در طول این سال‌های اخیر حتی برای یک بار هم که شده، ماساژ را تجربه کرده‌اند.اما به راستی ماساژ چیست؟ چه تاثیراتی بر بدن دارد؟ برای چه افرادی مفید است؟ ماساژور باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟ و ده‌ها پرسش دیگر که باید در ذهن تمامی افراد علاقمند به استفاده از خدمات ماساژ نقش بندد، تا این امر مفید بتواند به شکلی صحیح و اصولی در کشور رواج پیدا کند. متاسفانه از آنجا که تا چند وقت اخیر برای خدمات اسپا و ماساژ جایگاه خاصی تعریف نشده بود، زمینه فعالیت افراد فرصت طلب و سودجو فراهم شد تا این امر به شکل غیراصولی و غیرحرفه‌ای رواج پیدا کند که خوشبختانه با تعریف ماساژ در اتحادیه و به رسمیت شناخته شدن آن و صدور مجوز، روند این امر رو به بهبودی است.
از آن زمان مدن زیادی نگذشته است‌که در هنگام مطرح شدن نام ماساژ، هیچ سوالی درباره نوع اجراء تکنیک‌ها و ریشه و پیشینه ماساژ در ذهن مطرح نمی‌شد. اما اکنون هر روز شاهد به کار بردن روش‌ها و نام‌های متنوعی در مورد سبک های ماساژ هستیم. شناخت و آگاهی درباره سبک‌های مختلف ماساژ برای هر متقاضی این امکان را به وجود می‌آورد که باتوجه به نوع نیاز، هدف از گرفتن ماساژ و نوع سلیقه، شیوه دلخواه خود را انتخاب نماید.
هر گاه سخن از ماساژ به میان می‌آید، ناخودآگاه تصویری از رفع خستگی توسط شخصی به عنوان ماساژور برای ماساژگیرنده تداعی می‌شود. به‌طور کلی فرهنگ ایرانی هرگز با این امر بیگانه نبوده و کم‌وبیش نام ماساژ و ماساژور در کشور، نام‌هایی آشنا به‌شمار می‌رفته است. اما در دهه اخیر تفاوت اساسی در نگرش به این مقوله صورت گرفته و این مقوله تغییرات اساسی و ساختاری به خود دیده است. افزایش تعداد ماساژورهای آموزش‌دیده، بستر بکری را فراهم آورد تا به سرعت، فرهنگ ماساژ گرفتن در تمامی اقشار جامعه رشد نماید، در حالی‌که در گذشته نه‌چندان دور این امر به قشر خاصی از جامعه که اکثرا طبقه مرفه جامعه را تشکیل می‌دادند اختصاص داده می‌شد.
